غلامحسين شافعي مي‌گويد: «بعد از انقلاب اسلامي، 5برنامه توسعه‌اي در كشور اجراشده و الان برنامه ششم توسعه در حال نهايي‌شدن است اما هيچ‌كدام از اين برنامه‌ها، به‌جز برنامه سوم توسعه به اهداف تعيين‌شده خود نرسيده‌اند يا درصد كمي از اهداف تعيين‌شده اين برنامه‌ها، محقق شده است.»
به گفته او؛ «برنامه‌هاي توسعه‌اي در ايران 2مشكل اساسي دارد؛ در اين برنامه‌ها از توسعه روستايي غفلت شده است؛ به‌نظر من ما بايد برنامه توسعه‌اي را از روستا آغاز كنيم ولي هيچ‌وقت اين برنامه‌ها يا اين اولويت موردتوجه نبوده است. توجه به توسعه شهري باعث شده مهاجرت از روستاها به شهرها زياد شود و امروز حاشيه‌نشيني در شهرها به‌عنوان معضل بزرگي در كشور مطرح است. نخستين نظر اين است كه توسعه از روستاها شروع شود و بعد به طبقات ديگر تسري يابد.»
به گزارش پايگاه خبري اتاق ايران، او دليل ديگر عدم‌موفقيت برنامه‌هاي توسعه را چنين تشريح مي‌كند: «دليل ديگر اين است كه به ظرفيت مناطق توجه نمي‌كنيم. ايران به لحاظ شرايط اقليمي، قوميتي، وضعيت آب و هوايي و جغرافيايي، كشوري متنوع محسوب مي‌شود. يكي از مشكلات اساسي اين است كه ما در تهران نسخه واحدي براي كل كشور بپيچيم؛ درصورتي‌كه مناطق مختلف، تفاوت بسياري با همديگر دارند.» رئيس اتاق ايران تصريح مي‌كند:
«ما نمي‌توانيم نسخه‌اي كه براي آذربايجان و گيلان مي‌پيچيم در سيستان و بلوچستان هم آن را پياده كنيم. هركدام از مناطق ويژگي خاص خود را دارد و اين در برنامه‌هاي توسعه‌اي ما مغفول واقع‌شده است.» شافعي مي‌گويد: «بايد ايده‌آل‌گرايي جاي خود را به واقع‌بيني بدهد؛ بايد در برنامه‌هاي توسعه به جايگاه روستاها توجه شود و در تدوين برنامه‌ها، مناطق مختلف ايران مشاركت كنند. بايد برنامه‌هاي منطقه‌اي تهيه شود و اين برنامه‌ها به برنامه‌هاي ملي پيوند بخورد كه برنامه توسعه كل كشور است.»
رئيس اتاق ايران معتقد است توجه به توسعه منطقه‌اي و روستايي باعث مي‌شود كه در برنامه‌هاي ملي-توسعه‌اي به واقعيت‌هاي مناطق كشور توجه شود و واقع‌گرايي رسيدن به هدف را ممكن ساخته و از ظرفيت كل كشور براي توسعه استفاده مي‌شود. او مي‌افزايد: «با كمال تأسف نمي‌توانيم ادعا كنيم كه اولويت توسعه هر استان به تفكيك چيست؟ البته ادعاي اين كار هست ولي بررسي دقيق و كارشناسي انجام‌نشده است.
براي رسيدن به اين اولويت چه الزاماتي نياز است؟ البته تحت عنوان آمايش سرزمين كارهايي انجام‌شده است ولي در بسياري از موارد در استان‌ها، مطالعات كارشناسي قابل اتكايي انجام‌نشده است. شافعي ادامه مي‌دهد: «در بسياري از مراكز، اين مطالعه، به‌صورت رفع تكليف انجام‌شده است و نظرات بخش خصوصي در آن ديده نشده است.» او مي‌گويد: «اگر به‌دنبال اين برويم كه اولويت مناطق مختلف و استان‌ها شناسايي، بررسي و ظرفيت توسعه‌اي هر استاني را معين كنيم حتما مي‌توانيم امكان حركت متوازن را در آينده كشور به‌طور مشخص ببينيم.»
نظر شما